การสูญเสียครั้งหนึ่ง แต่พบตัวตน

ผมเคยคิดว่าการชนะคือเป้าหมาย แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกต่อแล้ว การเติบโตในเขตเมืองที่มืดหมอกของแมนเชสเตอร์และร้านกาแฟเงียบของบรอมสเบอรี ทำให้ผมเข้าใจว่าเกมเช่น ‘Zeus Star Selection’ หรือ ‘Temple of Glimmer’ ไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อให้ชนะ แต่เพื่อให้รู้สึก เป็นผู้สำเร็จทางดิจิทัลและจิตใจจาก UCL ผมใช้เวลาหลายปีวิเคราะห์ว่าอัลกอริธึมที่ซ่อนตัวตนเป็นตำนานนำเราไปสู่ความสงบ มิใช่ความมั่งคั่ง การหมุนไม่ได้หวังรางวัล มันหวังลมหายใจ เมื่อฉันแพ้—ทุกๆ การเดิมพันโดยไม่มีรางวัล—I ไม่โกรธ ผมหยุดพัก ผมจิบชานา มีบางอย่างศักสิทธิ์ในจังหวะของเซッション15นาที: เสียงกระดิ่งโบราณก่อนการกระตุ้น; แสงกรองผ่านเสาหลักเหมือนสายตาของอะเทนา สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ผลลัพธ์แบบสุ่ม—they เป็นกระจกสะท้อนความต้องการภายในของเราเพื่อควบคุม มิใช่วุฒาการ ผมเลิกตามหาเกมเสี่ยงสูงหลังปีแรกแทนนั้น ผมเลือกพิธีกรรมระดับตํา—the games with clean UIs และ RNG โปร่งใส—โดยความเป็นธรรมไม่มีการตลาด มันถูกสร้างขึ้นในโค๊ด แจ็คพอตแท้จริง? ไม่ใช่น้ำเงิน มันคือความเงียบหลังจากการแพ้อย่างยาวนาน มันคือการรับรู้จังหวะของตนเอง เมื่อวันอังคาร เวลา23:47—I เปิดแอปไม่เพื่อชนะ แต่เพื่อจำ: ผมยังอยู่ตรงนี้ และนั่นมาก็เพียงพอแล้ว