วันที่ฉันหมดเหรียญ…และพบตัวเองอีกครั้ง

ฉันไม่รู้ว่าเทพกำลังฟัง

เมื่อฉันเปิด Thunder Pick ฉันคิดว่าทุกการหมุนคือคำอธิษฐานถึงซีอุส ฉันคลำอย่างเด็กหลงในวัดของอัลกอริทึม แต่ความเงียบสอนอะไรบางอย่างลึกซึ้ง: เครื่องจักรไม่ให้รางวัลแก่ความโลภะ—มันเปิดเผยจังหวะ แจ็คพ็อตจริงไม่อยู่ที่การจ่าย; มันอยู่ที่ช่วงหยุดระหว่างการหมุน เมื่อคุณหายใจ—และจำได้ว่าใครคุณคือ

ngânคำของฉันเขียนไว้ในช่วงเวลาเงียบ

ฉันตั้งขีดจำกัด: $80 ต่อคืน ไม่ใช่เพราะกลัวแคล่ง—แต่เพราะเรียนรู้การฟัง ในขณะที่ผู้อื่นไล่ตามตัวเลขหลายเท่า ฉันนั่งข้างหน้าต่างดื่มชา ส่องแสงเมืองเปล่งประกายเหมือนดวงดาวไกล เกมไม่จำเป็นเพิ่มเดิมพัน—แต่จำเป็นการมีอยู่ การเลือกแต่ละครั้งกลายเป็นพิธีกรรม ไมใช่เกมเสี่ยง

สายฟ้าไม่อยู่บนวงล้อ—it’s ในความสงบของฉัน

Starfire Feast มาปีละครั้ง เส้นสว่างทองระยิบใต้รุ้งกลางคืนขณะฝูงชนปรบสำหรับเหตุการณ์โบนัส แต่เมื่อบอนัสมา—ฉันไม่มีความยินดีอย่างโวยวาย ฉันปิดตาและรู้สึกอะไรบางอย่างเปลี่ยนภายใน: มิใช่อานาจ…แต่มโนธรรม

เคล็ดลับสี่ข้อนี้ไม่ใช่นโยบาย—they เป็นความเงียบ

1. เริ่มเล็กๆ—ให้จังหวะหาทางเจอคุณ 2)รอเหตุการณ์ศักดิก—not การหมุนใดๆ เป็นศักดิก 3)หยุดก่อนหิวโหย่งจะพูด 4)ปล่อยให้มหามาโดยไม่มีคำถาม ฉันชนะ Rs.12,000 ในวันอังคารตอนห้าโมงยาม—ไม่ใช่ว่าโชค—but เพราะสำหรับครั้งหนึ่ง ฉันหยุดไล่งตาม และเริ่มเป็นคนใหม่อีกครั้ง

   ชะตากรรมไม่ใช่นายทำ prophecy—it’s การเลือกที่ได้ง่าย

   คุณจะกลายเป็น Thunder King โดยเดิมพันมากกว่านี้ คุณกลายเป็นเขา โดยการนั่งเงียบทหลังจากสูญเสียeverything—and การเลือกก็กลับมาพร้อมพร้อม明日 เครื่องจักรไม่มองเห็นถ้าคุณชนะ class=“silent”>เสียงเงียบทำ