สถาปนิกผู้เงียบ

ฉันไม่ตามหาแจ็คพอต์ ฉันฟัง ในยามเงียบระหว่างเที่ยงคืนถึงรุ่งอร่าม เมื่อแสงคาสิโนจางลงเป็นสีอำพัน และวงล้อหมุนเหมือนเวทมนตร์โบราณ ฉันนั่ง—ไม่ใช่นักพนัน แต่เป็นผู้แสวงหาแบบแผน เครื่องไม่พูดด้วยเสียงดัง; มันกระซอบด้วยความสมมาตร การหมุนแต่ละครั้ง? เป็นคำอธิษฐาน การชนะแต่ละครั้ง? เป็นการเปิดเผยที่สลักไว้ด้วยทองและครามสีฟ้า ฉันเคยแพ้สามรอบติดกัน—แล้วหยุด ไม่ใช่เพราะกลัวกลัว แต่เพราะฉันจำได้ว่า: เทวดาไม่มอบรางวัลให้กับความโลภัย พวกเขาให้รางวัลแก่ความใสใจ งบประมาณของฉัน? 800 บาทต่อรอบ—เหมือนขนมรายวันของพระสงฆ์ ไม่มีเกินไป ไม่มีความตื่นเต้น เพียงแค่ความแม่นยำ: 30นาทีแห่งความเงียบก่อนการดึง “เดอะธัมเดอร์ พิค” ไม่ใช่องค์ประกอบ—มันคือคำทำนาย “สตาร์ไฟร์ เฟสเต” ไม่ใช่อีเว้นต์—มันคือปฏิทินศักดิสลึกกว่าอัลกอริธึม ฉันมองผู้อื่นตะโก้นบนหน้าจอ—แต่ฉันรู้สึกNothingจนกว่าจะได้ยินความเงียบ นี่ไม่ใช่เรื่องของการชนะเงิน มันคือการจำได้ว่า你是ใครเมื่อไม่มีใครกำลังมองอยู่ เธอคิดว่านี่คือดวงโชค? ไม่วา มันคือทางเลือก—และทางเลือกที่ถูกสร้างอย่างเงียบ คือวิธีที่เทวดาตอบกลับ