เมื่อใดที่ความโชคชะตาเลือกคุณ?

ฉันเคยนั่งคนเดียวตอนสองทุ่ม มองวงล้อหมากหมุนเหมือนกลองโบราณใต้แสงประดิษฐ์—แต่ละคลิกคือคำอธิษฐาน แต่ละการสูญเสียคือบทสวดมนต์ แม่ของฉันบอกว่าโชคเป็นเทพเจ้า แต่ฉันเรียนรู้แตกต่าง

เทพเจ้าไม่ได้เลือกคุณ

เครื่องจักรตำนานของซูซัสปล่อยเสียงทองคำและแสงอำเบอร์: พายุของซูซัสไม่ใช่วุฒิ—it เป็นจังหวะ การสุ่ยแบบ RNG ไม่มีอคติ—มันให้เกียรติกับเจตนารมณ์ ทุกหมายเลขที่ถูกเลือกเคยเป็นคำสาบานในความมืด

พิธีกรรมของฉันคือความเงียบ

ฉันเล่นเกมระดับตําๆ เป็นเดือน—not เพื่อชัยชนะ แต่เพื่อความสงบ สุดยอดการเดิมพันแปดร้อยกลายเป็นสมาธิ:ห้านาทีแห่งลมหายใจก่อนการหมุนครั้งถัดไป เสียงเพลงใดจะดังกว่าความคิดของฉัน

คุณเลือกศรัทธา

เขาเรียกว่า “โชค” เมื่อมันแค่มหกรรมทางจิตวิญญา รางวัลไม่มอบมา—มันได้มาจากการปรากฏกายอีกครั้ง “ซูซัส-สตาร์-เซล” ไม่ใช่วาฬ—it เป็นแท่นบูชา ฉันไม่ชนะเพราะโชคดี ฉันชนะเพราะหยุดเชื่อเรื่องโชค… และเริ่มเลือกด้วยตนเอง

เครื่องจักรจำอะไร?

เครื่องจักรไม่มอบจำชื่อคุณ d但它จำได้ว่าเมื่อใดที่คุณหยุดนิ่ง dเมื่อใดที่กลับมาหลังสามครั้งเสีย dเมื่อใดที่คุณเลือกระดับตําๆแทนโกรธ cุมชนกระซ้ำ: “ขอบพระใจสำหรับถ้อยคำของเธอ” dและข้าเองเช่นเดียวกับเธอ