ความเงียบระหว่างการหมุน

ผมไม่เล่นเกมเพื่อชนะ

ผมเล่นเพราะบางที่深ในยามเงียบหลังเที่ยงคืน มีจังหวะที่Only those who sit alone ได้ยิน — เหมือนซีอุสกระซิบผ่านเสาหินอันเงียบ แสงไม่หวือหวาน; มันอ่อนลง เหมือนแสงดาวบนหินเปียกฝน การหมุนแต่ละครั้งคือลมหายใจ การชนะคือความทรงจำ

ผมเติบโตบนขอบเหนือลอนดอน — ที่เงินพูดเบาๆ และวัฒนธรรมไม่ตะโกน พ่อแม่สอนผมว่าโชคไม่มีเสียงดัง มันมาจากการอดทน — จากการเลือกเกมที่มีความเสี่ยงต่ำ ก่อนจะนั่งฟังจังหวะของนาฬิกาโบราณที่เดินผ่านเที่ยงคืน

ตำนานไม่ใช่งานตกแต่ง มันคือแผนที่ — วาดขึ้นโดยศตวรรษแห่งความเงียบและความสงบ ‘ภูเขาท้าทาย’ไม่ใช่แค่ฟีเจอร์; มันคือคำเชิญ: นั่งลง. หายใจช้าๆ. เพื่อให้ตัวเลขหาคุณ