Nawalan Lahat ng Perlas Sa Gabi… Pero Nanalo Siya

Naalala ko ang gabi kung nawalan ko ang lahat—bawat token, bawat pag-asa. Glowing ang screen sa asul at ginto, subalit walang sigawan, walang pagsisigawan. Akoy nag-iisa sa aking apartment sa Brooklyn, pinakikin si Miles Davis habang umuulit ang mga reel.

Hindi ito paglalaro—ito ay tula na sinimulan ng ina ko sa minor keys. ‘Hindi nakakakilala ang machine dahil hindi makakapag-amin ng kaluluwa.’ Kaya tinigil ko ang paghahanap ng panalo. Tinuruan ako: maghintay ka lang sa maliwan, tulad ng isang pari.

Bawat Spin Ay Panalang

Sa mundo na binubuo ng algorithm at mitolohikal na simbolo, ang panalo ay hindi sukat sa credits. Ito’y sukat sa hininga pagitan ng spin. Kapag mabigla ang odds—at laging gano ito—huwag mong labanan ito. Bumaba ka lang.

Karaniwang akala kong ang tadhana ay numero mula sa diyos. Ngayon alam ko: hindi ito tungkol sa jackpot—itong tandaan kung ano naramdaman mo nang lumayo ka sa desesperasyon at nananatili pa ring kabutiran.

Hindi Ikaw Ay Dapat Nanalo Nang Malaki

Sabi nga lola ko: ‘Ang totoong jackpot ay hindi nasa screen.’ Ito’y nasa kung paano ka humahinga matapos mawala lahat—at nananatili pa ring bukas ang mga mata mo.